คนเราเกิดมาก็มีทั้งนิสัยที่ดีและไม่ดีติดตัวมาด้วยตั้งแต่เกิด ยังไม่รวมที่มาเพิ่มตอนโตอีก ซึ่งเจ้าตัวเองก็มักจะไม่รู้ตัว นิสัยดีๆ ก็ได้แก่ ความมีน้ำใจ หรือใจดี ความรับผิดชอบต่อหน้าที่ๆได้รับมอบหมาย ความสนใจในการศึกษาวิชาต่างๆ ไปจนถึงการมีนิสัยมองโลกในแง่ดี ไม่คิดเล็กคิดน้อย ทำให้ผู้อื่นอึดอัดใจ ทั้งหมดนี้แต่ละคนน่าจะมีบ้าง ไม่ข้อใดก็ข้อหนึ่ง ถ้าไม่มีเลยก็พึงสังวรณ์ไว้ว่าคงจะเอาดีได้ยากหน่อย
ในส่วนนิสัยที่ไม่ดี ก็ได้แก่ ความไม่มีน้ำใจ ขี้เหนียว เห็นแก่ได้ เอาแต่ใจตนเอง ไปจนถึง นิสัยโหดเหี้ยม ความไม่รับผิดชอบต่อหน้าที่ ความสนใจในอบายมุขต่างๆ กินเล่นไปวันๆ การมีนิสัยที่มองทุกอย่างในแง่ร้าย คิดเล็กคิดน้อย ทำให้ผู้อื่นอึดอัดใจ หลายคนจะมีนิสัยแบบใดแบบหนึ่งไม่มากก็น้อย ซึ่งอาจจะไม่รู้ตัวเอง หรือ รู้แต่ระงับความรู้สึกและพฤติกรรมไว้ไม่ได้ เช่นรู้ว่าตัวเองขึ้เกียจแต่ก็แก้ไขไม่ได้
ทั้งหมดที่เกริ่นนำไว้เพื่อที่จะเข้าประเด็นในเรื่องของการใช้ชีวิตในสังคมที่จะต้องเจอะเจอกับคนทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับชีวิตทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องงาน เรามักจะต้องสัมผัสกับนิสัยที่ไม่ดีของคนที่เราเกี่ยวข้องด้วย ซึ่งมีผลกับตัวเราทั้งด้านการดำเนินชีวิตและระบบความคิด
อยากจะกล่าวในเรื่องผลด้านระบบความคิด เพราะมีผลกระทบที่ใหญ่หลวงนัก การนึกตำหนิใครสักคนในใจหรืออาจจะลึกไปจนถึงการเกลียดทุกอย่างที่เป็นเขาคนนั้น ย่อมพาตัวเองไปสู่กำดักในเรื่องของจิตคือจิตที่คิดต่อต้านและปิดกั้นจนไม่เกิดปัญญา เพราะปัญญาเกิดจากสมาธิ เมื่อขาดสมาธิและบวกด้วยมิจฉาทิฐิจึงไม่เกิดปัญญาที่จะแก้ปัญหาหรือสร้างสรรค์สิ่งใดๆได้ เช่นเราเกลียดคนๆหนึ่ง แต่คนๆนั้นชอบดอกไม้มาก พอเราเห็นดอกไม้ที่ไหนก็จะพาลนึกถึงคนที่เราเกลียดทำให้เราไม่อยากเห็นดอกไม้อีกต่อไป ใจก็ปิดกั้นไม่ให้เห็นความงามของดอกไม้
จึงควรต้องรู้จักลดความเกลียดชังลงซะบ้างและมองแต่สิ่งที่ดีรอบๆตัวเพื่อสามารถนำมาใช้ต่อเติมเสิรมจิตและปัญญาของตัวเองให้สร้างสรรค์สิ่งที่ดีต่อไป การละความเกลียดคงไม่ได้ทำได้ง่ายๆ แต่ต้องใช้การฝึกฝนสมาธิและทดลองมองหาข้อดีของคนรอบข้างเพื่อเอามาใช้ประโยชน์ต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น